W niedalekiej przyszłości mam w planach zajęcie się tematami wzorców projektowych i frameworków. Z obydwoma tematami związany jest wzorzec MVC. Będący z jednej strony właśnie wzorcem, a z drugiej podstawowym elementem konstrukcji wielu frameworków w tym najpopularniejszych: Zend Framework, KohanaPHP czy Symfony.

Model-View-Controller czyli Model-Widok-Kontroler jest architektonicznym wzorcem projektowym. Wzorzec ten dzieli strukturę aplikacji na trzy części:

Model

Zazwyczaj składa się z modułów zajmujących się logiką aplikacji. To właśnie one są odpowiedzialne za przetwarzania danych. W klasach modelu znajdują się wszelkiego rodzaju operacje na bazie danych. Jeżeli w systemie znajdują się zapytania SQL, powinny być umieszczone właśnie w modelu.

Widok

Jest warstwą prezentacji danych. Umożliwia interakcje użytkownika z aplikacją.

Kontroler

Odbiera dane wejściowe od użytkownika i na ich podstawie wywołuje odpowiednie modele. Dane z modeli wysyła do odpowiednich widoków.

Poszczególne części tego wzorca powinny mieć wyłączność na pełnienie swoich funkcji, z czym niektórzy programiści mają problem. Umieszczanie fragmentów widoku czy zapytań SQL w kontrolerze nie powinno mieć miejsca. Niestety nawet niektóre frameworki sprzyjają takiemu przemieszaniu funkcji poszczególnych elementów wzorca MVC.

Choć wzorzec MVC jest głównie wykorzystywany w aplikacjach pisanych obiektowo, to w uproszczonej postaci został wykorzystany w kursie „Zawodowy Webmaster” do budowy portalu społecznościowego. Rolę kontrolera pełni tam plik index.php, modelu – funkcje.php, a widoku pliki szablonów.